Wat POI écht betekent
Het zwaarste wat ik ooit heb meegemaakt is POI.
En geloof me, dat zegt genoeg. Want dit is niet alleen “je kunt geen kinderen krijgen”. Dit is pijn. Boosheid. Vermoeidheid. Het gevoel dat je eigen lijf je steeds laat zien wat je niet kan. Het is meer dan een diagnose. Het is elke dag wakker worden met een herinnering dat je lichaam dingen beslist waar jij zelf niks over te zeggen hebt.
Altijd moe, altijd gevoelig
Ik ben altijd moe. Mijn lijf, mijn hoofd. Alles. En dan die hormonen… vreselijk. Ik ben er zo gevoelig voor dat ik mezelf soms niet eens meer herken. De ene dag huil ik om niks. De andere dag ontplof ik om iets kleins. Ik kan iedereen afsnauwen terwijl ik dat helemaal niet wil.
Het is alsof je brein en je lijf continu op scherp staan. Alsof je altijd klaarstaat om te ontploffen. Het is verschrikkelijk. Het maakt me boos, verdrietig en gefrustreerd. Maar ondertussen gaat het leven gewoon door.
De boosheid en het gemis
Wat ik misschien nog het ergste vind? Dat de keuze me is afgepakt. Een keuze die zoveel vrouwen wél hebben.
Dat ik nooit zelf kan bepalen of er nog een kindje komt. Dat doet pijn.
Ja, ik ben trots dat mijn lijf Noé heeft gedragen. Trots dat ze er is. Maar dat neemt de boosheid niet weg. Ik ben boos dat ik haar geen broertje of zusje kan geven. Boos dat mijn lijf voor mij beslist. Boos dat ik hier überhaupt in zit.
Het is trots en liefde, maar óók verdriet en gemis. Allebei tegelijk.
De angst dat ik dit doorgeef aan mijn dochter, en haar ook deze strijd moet laten voeren
En dan is er nog die angst. Want POI kan erfelijk zijn.
Hoe vaak ik ook hoop dat Noé dit nooit krijgt, ben ik bang van wel. Mijn oma’s waren wat vroeger in de overgang, een nicht van mijn vader was midden 20 al klaar… het zit in de familie.
En dat idee, dat ik haar misschien iets doorgeef waar ik haar juist voor wil beschermen, dat breekt me.
Het dagelijkse gevecht met een lijf dat niet meewerkt
POI is niet simpel. Het is niet “alleen maar onvruchtbaarheid”.
Het is medicijnen, bloedprikken, scans, onderzoeken, afspraken. Het is continu bezig zijn met je lijf, terwijl je dat eigenlijk helemaal niet wilt.
Elke nieuwe test of uitslag is weer een herinnering dat je lijf niet meewerkt. Het vreet energie. Mentaal, lichamelijk, alles. Je hebt er geen pauze van.
De boosheid die blijft, zelfs naast de liefde voor mijn wondertje
Dan kijk ik naar Noé... Zij is ons wonder. Het bewijs dat mijn lijf het toch 1 keer gedaan heeft. Maar zelfs dat haalt de boosheid niet weg.
Soms wil ik gewoon schreeuwen: Waarom ik? Waarom mijn lijf?
Die boosheid, die pijn, die vermoeidheid, blijft. Ook op de dagen dat ik haar vastheb en alles even perfect voelt.
Onzekerheid die elke dag met me meeloopt en nooit helemaal weggaat
Leven met POI is leven met onzekerheid. Je weet nooit wat je lijf gaat doen. Je hebt niks te zeggen. Je voelt je machteloos, elke dag weer.
Het is zwaar voor je lijf. Zwaar voor je hoofd. En het is iets dat nooit echt weggaat.
Elke dag de confrontatie met wat ik niet kan, en met de toekomst die nooit vanzelfsprekend is
POI is een confrontatie. Elke dag weer.
Met wat je niet kunt. Met wat je moet missen. Met de angst dat je dochter misschien hetzelfde pad moet lopen.
Het is een pijn die niemand ziet, maar die altijd aanwezig is. Het zit in je hoofd, in je gesprekken, in hoe je naar de toekomst kijkt.
Leven met POI betekent leren omgaan met iets dat altijd blijft
Er is geen makkelijke oplossing. Geen uitweg. Geen medicijn.
POI verandert hoe je naar jezelf kijkt, hoe je naar je lichaam kijkt, hoe je naar je toekomst kijkt.
Het is niet iets wat je even voelt en dan achter je laat. Het gaat met je mee, elke dag. Soms heel hard en pijnlijk, soms zachtjes op de achtergrond. Maar het is er altijd.
Dat is POI.
Reactie plaatsen
Reacties
hee lieverd wat heftig maar wil je 1 ding mee geven het mooie meisje wat ondanks alles heb gekregen is een geschenk van God weet je kijk naar de zegeningen die je wel heb en niet naar wat je graag zou willen hebben , als je je blijf focussen op wat je wil hebben dan mis je het geluk van wat je wel heb !!! heel veel liefs oma dikke knuff